Hamile olduğumu öğrendiğim ilk günden itibaren gerçekliğini anlamak sadece doktor kontrollerinde oldu.Evet şanslı bir hamileydim,hamileliğin belirtilerini yaşamadım.Dolayısıyla da doktor görmese hamile olduğuma olan inancım kayboluyordu.
Ne zamanki artık karnımda hareketlerini hissetmeye başladım artık rahat bir oh çektim.Evet gerçekten hamileydim :) Bu seferde içimdeki kıpırtının sahibini görmelere doyamadım.Siyah beyaz ekranda kımıldayan kafasını görmek bile beni sonsuz mutlulukara sürükledi.Meğer daha da güzeli varmış.
Renkli ultrason görüntülerini gördük oğlumun.Güzelim,pamuğum ne güzeldi öyle.Yanakları tombul tombul olmuş.Minicik bir burun fındık kadar.Eli yüzünde bir minik tosun.O benim oğlum.Karnımda kıpraşan şey..O bizim minik yavrumuz.1 kiloyu biraz geçkin küçük yavrumuz.
Velhasıl teknoloji güzel şey.Bulan dert görmesin :)
Koca yanağımıza kavuşmaya son 12 hafta kaldı..Babacık ve ben seni dört gözle bekliyoruz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder