Oğlum annesinin karnında büyüyedursun teyzeleri,anne yarıları bebeklerini kucaklarına almaya başladı..
Arkadaşlık seçilmiş kardeşlik derler.Benim öyle güzel kardeşlerim olduki bu hayatta düşünüp düşünüp şükrettim.Daha minicik çoçuklarken,safken daha en güzel zamanları beraber geçirdik.Biri yakamı ilk okulda tuttu bırakmadı birdaha,üzerine orta okulda eklendi diğeri,liseye bir geldik ki daha da büyüdük , yapıştırıcıyla yapıştırılmış dostlar oluverdik.
Birimiz olmadan diğeri tuvalete gitmedi,kantine saçları kokmasın diye inmeyen titiz kankaları anlayışla karşılamayı öğrendik.Platonik aşk kırıntıları oramıza buramıza batarken çok kahkalar attık,çok mendiller paylaştık.Biz her yaramızı (yara sandıklarımızı) birbirimizle sardık.
Sonra okullar işler yarışlar içinde kaldık,sistemin içinde savrulup durduk.Yine yanyanaydık.Beraber sevindik üzüldük..
Zaman muhteşem birikintiler ile çuvallarımızı doldururken bir yanda da bizi birbirimizden uzaklaştırdı.Ama uzaklıklar kilometrelerle kısıtlı kaldı.Ne zaman bir araya gelsek bıraktığımız noktadan koşar adım devam edebildik kardeşliğimize.Araya insanlar girdi ,araya yeni arkadaşlar girdi,araya iş hayatı girdi de yine de bağlarımızı koparmaya yetmedi..Dedik ya seçilmiş kardeşlerdik kardeşlik bitmezdi.
Şimdi artık neredeyse hepimiz evlendik,yavaş yavaş çocuklu aileler olmaya da başladık.
Oğlumun sadece 1 teyzesi olacak diye üzülmeme hiç gerek yok çünkü onun bir sürü teyzesi var.
Birde şimdi Ayşe Melek ablası ve Kağan Bera abisi..
Tüm çocukluğumu beraber geçirdiğim ve artık geçmişim dediğim insanların bebeklerinin olduğunu düşünmek bile zor.Boyumuzdan büyük işlere kalkıştık da yakalanıcaz sanki telaşındayım.Biz hep liseli gençler olarak kaldık sanıyordum halbuki.Ne zaman büyüdük biz.Büyümüşüz meğer,anne olacak kadar büyümüşüz.
Büyümeye devam ...Oğlum daha abi de olacak,şimdi de o günleri bekliyoruz.Sonra biz o liseli kızlar önümüzde büyümelerini izleyeceğiz yavrularımızın..O zamanda kilometreler aramızda olsa bile kalplerimizin elleri el ele olacak..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder