Bir gün bir adam/kadın karşınıza çıkar ve "ben"liklerinizden kurtulup "biz" olmaya karar verirsiniz.Herkese duyurulur,şenlikler kurulur dünya evine girersiniz.
Bu ciddi bir iş olmakla birlikte bir arkadaşımında deyimiye "evli-bekar" hayatınız çok da ciddiyet gerektirmez.Aşkla dolup taşmak,sevmek sevilmek ,gezmek eğlenmek,yemek içmek ,sohbet muhabbet derken zaman ilerler.
Zamanla vücuttaki hormonların anne aday adayını ele geçirmeye başladığını görürsünüz.Yeni doğan bebeklere içi gider,bir anaçlık gelip oturur.varsa yakındaki yeğenlere evlat gözüyle bakmaya ve "acaba tüm sorumluluğunu alabilirmiydimki " diye sorular sormaya başlanır.Eğer anne aday adayının hormonları babanınki ile çakışırsa ne ala karar verme süreci kısalır.Ama bazen babanın kendini hazır hissetmesi zaman alır ve ortak paydada buluşmak zorlaşır ve süreç uzar.Tam terside mevcuttur tabi.Baba aday adayı deli gibi bebek özlemi çekmeye başlamışken anne aday adayı kendini hazır hissetmez.
Velhasıl en doğru zaman hem anne hemde baba aday adayının birlikte karar vermesi ve bu karara kuvvetle tutulmasıyla olur.
Sonrası kolay... demek isterdim...Artık yediğimiz içtiğimizden midir,artan teknolojiden midir,çeşitli türemiş hastalıklara karşı içtiğimiz ilaçlar,bir şekilde vücudumuza giren kimyasallardan mıdır vs vs bilinmez karar verdikten sonra bebek sahibi olmak kısacık süren bir süreç olamayabilir.Bu kanıya çevremden bir çok örnek görerek karar vermiş bulunmamla birlikte aksi örnekte çok olduğu için genelleme yapmak doğru olmaz.
Dilerimki yazıya okuyan herkes o şanslı grupta olsun ve özlemini çok uzun süreler çekmeden bebeğine kavuşsun...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder